Dağ gibi insanların  

İçinde yıkıntıları daha çok oluyor. 

Bilinmiyor. 

Bazı insanlar final sevmez. 

Süreç insanıdır.  

Heyelanı çok olsa da, 

O yollarda dahi, hep yeni şeyler deneyimlemeyi sever. 

Ne yaman çelişkidir ki o yeniliklere de tutunamazlar. 

İşte bazılarımız da hep süreç insanları ile hayatımızı idame ettirmek zorunda kalıyoruz.  

O demlerde kendimizi bulamıyoruz. 

Bulduklarımızı da yitirmelerine izin veriyoruz. 

“İnsana, olduğu halini teslim etmek”  

Bu sözü ilk duyduğumda nasıl etkilenmiştim.  

Düşünsenize bir insana kendine dair ne varsa ona teslim etmek. Özgürlüğünü vermek gibi sanki. 

Şu yeni yıl da dilerim bizi bizimle bırakan, 

Kıymet bilen can’lara rast geliriz.  

Kök salmayı seven can’lara denk gelmeyi  

Ne çok isterdim. 

Ahde vefayı koynunda uyutur çünkü o insanlardaki duygu. 

Birinin hayatında kadim duygularla yer alırsan,  

Dost, 

Komşu,  

Yar, 

Evlat, 

Öğrenci  

O sıfat her ne ise. 

Kök saldığı vakit, 

 Yaşattığı duygudur değerli olan.  

O olguyu yaşadığın vakit  

Her can’a öyle yüreğini açmak istersin.  

Muhtemelen diyemedim. 

Çünkü tecrübe ile sabit bilirim.  

Fazla fedakarlık aşırı nankörlük getirir sözü de sırtınızdan uçurumlardan ittirebilir.  

İşte hal bu ya  

O iki duygunun arasında sallantı da olan  

Yere denir Dünya.  

İlahi kudretin  

Her zerrem de hakimiyet kurmasına elhamdülillah.  

Düşünsenize 

Ya bizi bize bıraksa idi. 

Ya nefsimizi elimize, beynimize prangalarla bağlasa idi. 

Yekten bir savaşın içinde olacaktık. 

Esaretin cesarete dönüştüğü sapaklar vardır.  

Dili bozuk zihni bitkin olanlarla oralarda ayrılın. 

Aynı safta omuz omuza, 

İğne atsan yere düşmeyecek  

Kalabalıklar arasında fark ettim bu duyguyu da. 

Ülkecek, duygularımız çok ayaktaydı bu sene.  

Ruhların ve dahi bazı olguların  

Sükun bulması hep zaman aldı. 

HAL  BU  Kİ 

Kapitalist dediğimiz o dayatmacılar  

İştahı açma anlamında her konuda ambalajı çok güzel değiştiriyorlar. 

Yetebileceklerini düşünüyorlar.  

Eğitim kuramcıları ne çok yazıp çizdiler.  

Hiç biriyle de birçok çaresizliğe yetemediler.  

Ne yazık ki yetersiz olduklarını da hiç bilmediler. 

Çok büyük hayal kırıklıkları yaşamadım diyen insanlara öyle imreniyorum ki. 

Hayatında bariyer olmayan insanlarla  

ne güzel yaşanır. 

Kalabalıklar da gram terlemeyen insanlarla  

aynı insanlardır onlar. 

Kafasını yastığa koyduğunda  

anında uykuya yol alanlar. 

Bu can’ların hepsi cinnet sitesinin uzağında komşudurlar. 

Bu sonbahar daha doğrusu  

gelmekte nazlanan kış güneşinde 

 İlber Ortaylı’nın sözü bir hayli cereyan ediyor sol yanımın odalarında.  

“Ne yaşadıysanız yüzünüze yansır. İnsanın yüzü bir kitap gibi okunabilir. İfadeniz bomboşsa da hiç bir şey yaşamadığınız fark edilir. 

Gezin, görün, okuyun, keşfedin; yüzünüz ifadesiz kalmasın.” 

Cinnet sitesinin uzağında komşu olanların yüzündeki ifadelere iyi bakın. Oralarda ki gamsız hayatlardan ışıltılı duygular avlanın.  

Çünkü yaşamak 

Başka bir hale geçişe fırsat verir. 

Çok incindiğimiz vakit, içlenmemek lazım  

Duygularımızı iyi eskitebiliyorsak ne mutlu. 

Duygularımızı eskitebileceğimiz,  

Mevlana’nın 

“Rahmet (ﺭﺣﻤﺖ ( ile  

zahmet (ﺯﺣﻤﺖ (arasında  

Bir nokta farkı vardır. 

Allah dilerse, zahmetteki noktayı kaldırıverir” sözü ile yeni seneye merhaba diyeyim.  

Allah dilesin zahmetteki noktada kalkıversin.  

Empatiden öleceğimiz pürüpak bir yıl diliyorum.