Dostluk, arkadaşlık ve sevgiye çok önem verirlermiş, kendi aralarında ve insanlarla barışık bir hayat sürüyorlarmış. Meran yılanlarının kraliçesi kabul ettikleri Şahmeran isminde eceleri varmış. Çok genç ve çok güzel olan şahmeran ismindeki eceleri hiç yaşlanmıyormuş, eğer ölürse ruhu kızına geçiyormuş.
 
Geçmişimizden gelen efsanelere göre Şahmeran ile karışalan ilk kişi Camsab adında bir gençmiş. Yoksul bir ailenin oğlu olan Camsab, evinin geçimini arkadaşları ile odun satarak sağlamaktadır. Bir gün arkadaşları ile birlikte bir kuyu dolusu bal bulan Camsab, arkadaşlarının açgözlülüğü yüzünden kuyunun içindeki bal bitince kuyuda bırakılır. Terk edilen genç cebindeki çakıyı kullanarak burada gördüğü bir deliği genişletir ve daha büyük bir yere geçer. Uyandığında etrafının yılan ve ejderhalarla dolu olduğunu görür. O sırada yarı insan yarı yılan olan Şahmeran yanına gelir ve konuşurlar. Camsab kendisine yapılan ihaneti anlatır. Camsab’ın anlattıklarını dinleyen Şahmeran onu kuyudan çıkaracağını söyler. Fakat gençten ömrü boyunca asla yerini söylemeyeceğine dair söz alan Şahmeran ona yeterli miktarda dünyalık vererek genci kuyudan çıkarır.
 
Köyüne dönen Camsab, ülkesinin hasta hükümdarının iyileşebilmesi için Şahmeran’ın etinin önerildiğini duyar ve ses çıkarmaz. Bir gün arkadaşları ile sohbet ederken Şahmeran’ı gördüğünü ağzından kaçırır. Arkadaşları tarafından bu olay padişaha ulaştırılır. Padişah Camsab’ı huzuruna çağırarak Şahmeran’ın yerini göstermesini ister. Fakat Camsab bir türlü Şahmeran’ın yerini söylemez. Kendisine altınlar ve vezirlik ünvanı verileceğini duyan Camsab Şahmeran’ın yerini vezire gösterir. Vezir bazı sihirli kelimeleri söyleyerek Şahmeran’ı altın bir tepsi içinde kuyunun dışına çıkarır. Vezir’in adamları Şahmeran’ı öldürür ve onun etini hükümdara yedirirler, hükümdar sağlığına kavuşur. Efsane, Şahmeran’ın insanoğluna olan sadakati ve iyi niyetine karşılık gördüğü ihaneti anlatır.
 
Bir rivayete görede yılanlar hala Şahmeran’ı yaşıyor biliyorlarmış.