Ahın Gitmiş Vahın Kalmış

Cemal KOCABAŞ

Kendini ağırdan satma
Ahın gitmiş vahın kalmış
Sağa sola çamur atma
Ahın gitmiş vahın kalmış

Yaşın yetmiş işin bitmiş
Yeşil bağın gazel dökmüş
Sevdiklerin senden bıkmış 
Ahın gitmiş vahın kalmış

Yürümeye yetmez gücün
Ağarmış dökülmüş saçın
Kan ağlıyor için dışın
Ahın gitmiş vahın kalmış

Gece gündüz ağrır dizin
Yakın uzak görmez gözün
Yürürken kaybolur izin
Ahın gitmiş vahın kalmış

Dişlerin düşmüş ağzından
Lokma geçmez boğazından
Kimse anlamaz sözünden
Ahın gitmiş vahın kalmış

Torunlar gelmez yanına
Bunlar dokunur kanına
Mahküm oldun yatağına
Ahın gitmiş vahın kalmış

Oğlun iter kızın iter
Dost bildiğin seni satar
Düşsen elinden kim tutar
Ahın gitmiş vahın kalmış

Kimse dinlemez sözünü
Katarakt örter gözünü
Artık çekmezler nazını
Ahın gitmiş vahın kalmış

Hiç bir işi tutmaz elin
Konuşmaya varmaz dilin
Çıkmaz sokak olur yolun
Ahın gitmiş vahın kalmış

Ozan cemal geçti yaşın
Dumanlıdır dertli başın
Boşa çıktı hayel düşün
Ahın gitmiş vahın kalmış