Babam

Cemal KOCABAŞ

Temelden  yıkmışlar yaptığım  evi
Ne toprağı kalmış ne taşı babam
İnsan nasıl yapar böyle bir şeyi
İnan aklım fikrim almıyor babam

Ne isterler başkasının malından
Utanmasa alacaklar elimden
Nolur herkes gitse kendi yolundan
Eski sevgi saygı yok olmuş babam

Duvarları yıkıp taşı almışlar
Ağacını götürmüşler yakmışlar
Demekki komşular bizden bıkmışlar
Gören suratını  asıyor babam

Bir aile gibiydik hepimiz birdik
Beraber pişirir beraber yerdik
Suyun  kenarında çaylar içerdik
Demliyin  kulpunu kırmışlar babam

Birlikte toplardık erik cevizi
Kim evlense yapılırdı çehizi
Şimdi tanımıyor görenler  bizi
Adetler töreler kaybolmuş babam

Ne  kadar güzeldi o eski günler
Kutlanırdı ramazanlar bayramlar
Şimdi anlatırsam beni kim anlar
Kafa yapıları deyişmiş babam

Geceleri hikayeler dinlerdik
Nohutlu hediyi cevizle yerdik
Arkasından kalkar eve giderdik
O güzellikleri yakmışlar babam

Bir kaç komşu kalmış bir çoğu gitmiş
Yurdunu yuvasını nasıl terketmiş
Evlerine baktım virane olmuş
Duvarına baykuş tünemiş  babam

Ağaçlar kurumuş baceler solmuş
Eskinin yerine yenisi dolmuş
Görünce şaşırdım ne hale gelmiş
Hiç kimseye giymiyor babam

Cemalim görünce şaşırdım birden
Şöyle bir ah çektim ta yüreyimden
Kozlu bulak bile akmaz yerinden
Bütün duvarını yıkmışlar babam