Efendim

Veysel KOŞAR

Âleme bir sevgili, zatı gül Efendim
Salât ile selamım, sanadır bil Efendim.

Gönlüm sana içten, sevdalıdır Efendim
Ben bu sevdaya toprak, dilenci, züll Efendim

Tüm mevcudiyetinle yerleşmişsin cihana
Bilmeyen kör ve sağır, kalbi azil, Efendim

Varlığınla var olduk, şükran minnet hep sana
Beni bana anlatan esrarlı dil Efendim.

Bilinmez hazineydim, diyen Şah-ı Sultana,
Çile ile severek, oldun tellâl Efendim.

Hira’nın yüreğinde ovalar besler seni
Mecnunlara yol veren sendeki hal Efendim.

Gölgeler müjdelerdi, haber gelirdi izden
Ümitsizlere çare, dertliye bel Efendim.

Kalpler dirildi ruhlar, paklandı himmetinle
Muallimsin mahbupsun izlenen yol efendim.

Arzusu nedir Hakk’ın, imtihandaki şifre,
Tüm cevabı ondadır, dinlenen kâl Efendim.

Anlatamam zatını, yetersiz tüm kelime,
Ah! Ben sana uzağım, yakınım ol Efendim.

Muhtacım herkes gibi, asi kul olsam bile,
Şefaat et Mahmud’um, tabibim ol Efendim.

Veysel KOŞAR