İlçemize Ait Mani ve Ninniler

Maniler başta aşk olmak üzere hemen her konuda yazılabilen bir halk edebiyatı nazım türüdür.

MANİLER

Çorabın ağına bak
Destele bağına bak
Göğnün beni isterse,
Adilcevaz dağına bak.                           

Sütenin düzündeyim

Ergenler gözündeyim

Merak etme nazlı yar,

Men senin sözündeyim.

 

İncir serdim hesire

Mektup yazdım Mısır’a

Ben kurban canım kurban,

Dağda gezen yesire.

 

Mektup yazdım gidesen,

Okuyasan gülesen,

Mektup elen değende,

Durmayasan gelesen.

 

Adilcevaz eğri dağlar

Durmaz gözlerim ağlar

Ne mektup var ne selam,

İçerim kan ağlar.

 

Kaşların yay ederem

Kirpiğin pay ederem

Seni bana verseler,

Aklımı zay ederem.

 

Altın yüzük sol parmak,

Meylim seni almak

Her yiğidin karımı?

Al duvaklı kız almak.

 

İçeride sağırlar camuşu,

Dışarı çıkar fışa fışı

Daha sen kocaya gitmedin mi?

Kırk senenin turşumuşu.

 

Eşeğinen gitme yola,

Başına getirir bela

Katır ile hele mele,

At yiğidin gardaşıdır.

 

Masa üstünde pekmez,

Al yanaktan kim öpmez

Ağamın kazandığı,

Allı pudraya yetmez.

 

Kapıları kalındır

Komşuları zalımdır

Mehlede üç güzel var,

Biri menim malımdır.

 

Küp dibinde unum var

Mevladan umudum var

Ver mevlam muradımı,

Hıdırşah’a mumum var.
 

Bahçede havuç kaynana

Oğlan çavuş kaynana

Oğlun eve gelende,

köşeyi savuş kaynana.

Başında pişan kurban
Dudağan dişan kurban
Yalanız sana değil

Eşan yoldaşan kurban.

 

Belediye önü taştır

Kızların gözü yaştır

Avratlar ağlamayın

Manto çarşaftan hoştur.

 

Bu dağın karı menem

Gün vursa erimenem

yedi yıl yerde kalsam

Civanem çürümenem.

 

Kar yağar lapa lapa

Bizim evin damına

Kız seni alacağım

Ananın inadına.

 

Şafaklar sökülende

Al elma dökülende

Yarimi çağırasız

Mezarım örtülende.

 

Koyun gelir sağına,

Sürün Ezizin bağına

Ezizin bir gelini var,

Benzer böyrek yağına.

 

Ayağında mesler,

Yere vurmadan sesler

Senin gibi yiğidi,

Herkes cebinde besler.

Çay başında yarpuzlar
Yoruldum yaram sızlar

Giyinmiş toya gider,

Fincan göbekli kızlar.

 

Pencerede tül perde,

Perdenin ucu yerde

Can titrer, yürek oynar,

Yari gördüğüm yerde.

 

Barmağım neştir menim

Derdim onbeştir menim

Can verdim emek verdim,

Emeğim hiçtir menim.

 

Semevarım demdedir,

Koymuşam çimendedir

Cennetten huri çıksa,

Yine göynüm sendedir.

 

Bulak başı poturak

At minderi oturak

Bir sen söyle birde men

Bu sevdadan kurtulak.

 

Dama serdim hasırı
Al koynuna yesiri

Kaynana ölür ise

Ev olur arı sili.

NİNNİLER

 

Annesi handan,

Sevmesi candan,

Dandini yavrum,

Dandini dandan.

 

Babaannesi yılan,

Sevmesi yalan,

Dandini yavrum,

Dandini dandan

 

Teyzesi maya,

Benziyor aya,

Dandini yavrum,

Dandini dandan.

 

Dayısı beyler,

Yiyenini eyler,

Dandini yavrum,

Dandini dandan.

 

Anası eşek,

Sermiyor döşek,

Dandini yavrum,

Dandini dandan.

 

Amcası katır,

Saymıyor hatır,

Dandini yavrum,

Dandini dandan.

Yasin İPEK’in ''Tarihle doğanın buluştuğu yer Adilcevaz'' isimli kitabından alınmıştır.

 

KÜLTÜR/SANAT Haberleri

Geçmişten Günümüze İlçemizin Kültürü
Yüzyıllık Çömlek Geleneği Devam Ediyor
Gelenek Göreneklerimiz