Sene 1958’dir. Erciş'ten gelen bir aile, oğulları için Adilcevaz'dan kız beğenmek isterler. Kendilerine tarif edilen ailenin kapısına gelirler. GÖRÜCÜ usulü ile kız istemektir amaçları. Kız evi durumdan haberdardır. Ancak ailenin iki tane kızı vardır. Kız evinin amacı büyük kızı gelin etmektir. Büyük kız biraz güzel değil. Ancak bunun için ne yapılabilir? Durup düşünürler. Kız görmeye gelen aileye küçük kız kahve tutar. Görücü aile pek memnun kalır. Kızı oğullarına almaya karar verirler. Aradan kısa bir süre geçer ama işi bir an önce halletmek istemektedirler. Kız evi razıdır ancak plan farklıdır.

Derken düğün günü gelir çatar. Bu düğünün ağır toplarından biri de Adilcevaz eşrafından halifedir. Ancak kız evi haricinde kimse olacaklardan habersizdir.

Düğün olur biter ve Adilcevaz'dan Erciş'e gelin alayı yola çıkar. En garantili yol deniz yoludur. Adilcevaz iskelesinden hareket eden motorlu kayık yol almaktadır. Düğün alayı halinden memnun eğlene eğlene gitmekte. Yol yarı olmuş, Erciş görünmüştür artık. Kaynana, Deniz tutmasından etkilenmesin diye gelinin daraldığını ve hava alması gerektiğini düşünerek duvağını açmak ister. Gelin dirense de duvak açılır.

Herkes gördüğü karşısında şok olmuştur. İstenilen kız bu değildir. Üstelik bu kız bir gözünden de özürlüdür. Hiç kimseye bir şey söylenmez.

Kaynana;

* Oğlumuzun nasibi budur diyerek gelini bağrına basar ve ERCİŞ’e götürürler.

İşte Kaynananın asil bir davranışı. Allah ondan razı olsun.

Bu hikâye bütün Adilcevaz’da bilinir. Ancak Kaynananın asil davranışı yıllardır unutulmaz…


Not: Bu hikaye GOGO’dan alınmıştır. Allah rahmet eylesin…

Mehmet Faysal BARUTÇU

Sizde yaşadığınız yada bildiğiniz yöremize ait hikayelerinizi bize gönderin isminizle yayınlayalım...