Deli dediğin, akli dengesi olmayandır,
Mal-mülk kıymeti bilmeyendir,
Yazın kışlık, kışın yazlık giyinir,
Ulu orta her yerde görünür.

Güzel insanlar şu deli dediklerimiz,
Yedikleri hep bizin verdiklerimiz,
Eski, yamalı demeden giyorlar,
Temizlik aramayın, çünkü bilmiyorlar.

Hor görmeyin ! Onlar seçmedi,
Rabbleri, imtihan için böyle istedi,
Seçmediğiniz bir şeyle övünmeyin,
Engelli değiliz diye de sevinmeyin.

Hayatta, başımıza ne gelir ne gider,
Ancak Allah bilir ve takdir eder,
Hepimiz birer engelli adayıyız,
Önce tedbir alıp sonra yalvarmalıyız.

Onlara bakıp halimize şükredelim,
Yaradanın lütfudur kıymet bilelim,
Bilinmezse kadru kıymet, tez alınır,
Sakat olmakta, Rabbin imtihanıdır.

Menfaat için deli köyneği giyenler,
Deli ayağına yatıp malı götürenler,
Kaç kuruş para, beleş sigara uğruna,
Malesef maskara olurlar ona buna.

Birbirinden iyi seçmek gerek,
Gerçeği ile sahtesini ayırtederek,
Ona göre tavır alıp davranmalı,
Mazlumu mağdur yapmamalı.

Bu memlekette bunlarmıdır ki deli,
Turan; konuştursan bir çoğundan veli,
Adamın, adı çıkmasın bir kere,
Deli diye lanse ederler her yere.

Zafer olmuş milletin eğlencesi,
Cansız ata binmek tek hevesi,
Gelen karışır giden karışır,
Kendi halinde akıllıdır kendisi.

Erkana vurdular deli damgası,
Gezip tozmak tek sevdası,
Konuşamasada anlatır derdini,
Gülen yüzü verir herkese dersini.

Nahit saf bakışlım, herkesi tanır,
Ekmek parası der amansız yalvarır,
Alışmış bir kere vaz geçmez nafile,
İş desen, der kaçacak delik nere.

İlhami, rağbeti görünce oldu belli,
Der, bende yiyeyim beleş yemeği,
Bu kafayla girdi böyle yanlış işe,
Düştü artık dönemez bu gidişle.

Ahmet desen, çalışır kazanır,
Sıksa taştan bile su çıkarır,
Karışıp onu da deli ederler,
Sonra da izleyip haline gülerler.

Bilesiniz ki bunlar da kul hakkı,
Onların da var yaşamaya hakkı,
Allah der ki; Alay edip kınamayın !
Size de veririm..! Görmeden ölmeyin.

Selam ve dua ile...

Yahya YÜZER