Bir çiçek, düşünün rengarenk cıvıl cıvıl tüm ahengiyle uyum içinde canlanmaya başlar. Sonra solar ve hatta ölür.
Bir kadın düşünün bir çiçek gibi.

Doğar doğmaz kadındır çünkü bu kimliğiyle insanlara tutunmaya çalışan. Kadın olmak kolay hep evet belki de haklılar. Düşünsenize hakkı en fazla bir ev bir kaç çocuk ve dört duvardı. Kimliğinden, insan olmanın insanca yaşamanın haklarından feragat etmesi istenilen. Bir oda bir eş ve içinde onlarca kargaşa birbirini kovalarken kadın olmak dedikleri kadar kolaydı olsa gerek. Başkalarının dayatılan istekleri doğrultusunda yaşama tutunmaya çalışan, kendi yaşam alananı kuramayan sadece bi kadındı olsa bile.

Evet kadın olmak kolaydı elbette. Hissiz de yaşaması gerektiği öğretilen. İstekleri hatta ihtiyaçları dahi ekarte edilen. Bu bir yarış aynı zamanda insanın insana açtığı en büyük savaştı belki de. Ama ne garip ki bu savaşta kaybeden tek bir cephe vardı, tek bir taraf, o da kolay kelimesinin tonlarca ağırlığını iki omzunun arasında taşıyan kadınlardı. Sahi kadın olmanın zorluğunu anlatmak tek bir cümleye sığabilir miydi? Dedim ve bir kadın kelimesinin zihnimde binlerce cümleye dönüşünü izlerken andıkça ciğerime batan, karaladıkça kanayan yaralarımızın sızısıyla derince bir soluklanıp devam ettim.

Bir kadın gösterin bu etiketi alnından söküp atmaya çalışmayan, hayatında en az bir kez kendiyle ve bununla yüzleşme cesareti göstermemiş. Kimliğinden ziyade bir insan oluşunun özgürlüğünü tatmak bi tık başkaldırma eğiliminde bulunmamış bir kadın.

Her ne yaşandıysa bu aydınlanmadan sonra yaşandı diyebiliriz. Evet "insalığı" bitiren noktalar tam olarak bunun üzerine kuruldu aslında.

Yüzleşmek... Koca okyanusla ve tonlarca suyun getirdiği şiddetli dalgalara direnmek. Şiddet demişken... Bir de dilden dike dolaşan zincirleme cümleler vardı değil mi??
-Anadır söyler, büyüktür döver!! derler.
E ne olacak canım kocası bir tokat vurduysa!
Aman sesini çıkarma!
Kadınsın sen her şeyi alttan almayı bileceksin!
Ben ne dersem o, sen kimsin!
Aman etraf duymasın!
Çocukların için. Kocan için. Ailen için...!!
Evet ben herkesim!!
Evet ben herkes için!!
Peki ya ben!?

Bi eş belki bir annesin. Yaşamın her düzeyinde en önemli rolü oynarken yaşamın dengesi ahengi bir kadının emeğiyle dönerken bunun görmezden gelinircesine değer kelimesiyle bütünleşmemek bir kadın için kolay olsa gerek. Yani bazılarınıza göre. Dönen akrebin içinde, psikolojik istismarı bir kenara bırakın bedenen hastalıklı, engelli zihinlerle maruz kalıp yaşama tutunmaya çalışmak. Sahiden kadın olmak ne kadar kolay.
Susturulan, bastırılan, kendini, yaşamını şekillendirme hakkı ilk nefeste elinden alınıp  toplum baskına göre şekillenen, tüm özgürlükleri kısıtlanırken, hissiz duygusuzda yaşanırın en acı örneği olan binlerce canlı ceset bedenler. Yerin üstünde ve altında.  Düşündükçe boğazım düğüm düğüm. Onca hakkın içindeki bu haksızlık. Hiç bir kabullenilebilirliği asla olmayan akıl dışı ve hatta insanlık dışı, haince ve canice sergilenen eylemler ve haksızca bu eylemlerin muhatabı olan, kadın olmanın bedelini bedeniyle, canıyla ödeyen milyonlarca kadın...

Unutmayın; Bir kadın ne yerin altında ne ayak altında sadece baş üstünde saygıyla ağırlanıp sevgiyle kucaklandığı zaman omzundan öpülüp yükü alındığı zaman kadındır.

Her ne kadar kolay olsada kadın olmak engelsiz dünyada engelsiz yüreklere denk gelmeniz dileğiyle.