Keşke babam  sağ olsaydı bu günlerimizi görseydi. O eski düzensiz yaşantımızı bu güzel günlere nasıl geldiğimizi kendi gözleriyle  görseydi. O sefil hayatımızı nasıl atlattığımızı görebilseydi keşke.

Hep ezik bir tarafımız eksik büyüdük. Komşularımız babam öldükten sonra bu çocuklar acından ölür dedikleri çok kanıma dokunurdu. Herkesin rızkını Allah verir. Sanki bizi  onlar yedirip içiriyorlardı. Allah Süleyman amcamdan razı olsun bize kol kanat gerdi. Bizi kimseye muhtaç etmedi. Beraber çalışıp ekmeğimizi paylaşıyorduk Allah ona rahmet eylesin.

Kardeşlerimin babasız kaldığını nasıl üzüldüklerini benim kadar kimse bilemez. Annem  bize babasızlığı hiç aratmadı. Bize hem anne hem baba oldu. Yaylaya giderdik yüz tane koyunu 
sağar, yağı, peyniri, cacığı yapardı. Birde hayvanların dışkısıyla yapma yapar kışa hazırlık yapardık.

İlk baharda çift sürmeye giderdik. Tarlanın başına geldiğimde pulluğu yere yatıramazdım yoluda sürerdim o zavallı hayvanların dinlenmesine mani olurdum. Çünkü çok küçüktüm gücüm yetmezdi. Allah babamızı erken aldı fakat bize yeni yeni kapılar açtı. Bize amcamızı rehber gönderdi. Beraber çalışıp bu günlere geldik. Allah kendisinden razı olsun mekanı cennet olsun inşallah.

O zaman hayat bence daha kolaydı. İnsanlar azla yetinmeyi bilirdi. Unun, bulgurun, yağın, kuru erzağın oldumu yeterdi. Şimdi öylemi, bir evde her şey hazır olacak. Buz dolabı, çamaşır makinesi, vesaire. Eskiler her şeyi elle yıkar yemekleri ocaklarda pişirirlerdi. O günleri unutanlar bu günlerin kıymetini anlayamazlar. Çünkü eziyet yokluk görmemişler
her şeyi yanlarında bulmuşlar onun için eskileri anımsamak istemiyorlar.

Biz o zamanlar fazla elbise giyemezdik. Çünkü yoktu ama huzur vardı, kadir kıymet vardı,
komşularla akraba gibiydik. Herkes birbirini sever sayardı, birbirine yardım ederdi. Şimdi
aynı binada oturanlar birbirini tanımıyor. Nereden nereye geldik. Bizi nasıl bu hale getirdiler. Biz giysi bulamazken şimdi çöp bidonlarının yanında yepyeni giyecekler çöpe atılıyor. Yazık bizim çöpe attıklarımızla bir Afrika ülkesi giyinir. Neden bu kadar israfcı olduk.

Şimdi iş var çalışmıyor. Rahata alışmış, devletten milletten medet umuyor. Yahu sende
çalış üret kimseye minnet etme. Sende çalış üret ülkene milletine bir katkın olsun.

Nerede...

Maalesef insanlar teknolojinin kurbanı olmuş, herkesin elinde bir telefon, tablet dünyadan 
bi haber. Evinden, ailesinden, çocuklarından haberi yok. Bu toplum nereye gidiyor. Bizi  nasıl oyalıyorlar. Alttan dinimizi, kültürümüzü, gençliğimizi, edep ve hayamızı elimizden alıyorlar.

Dışarıdan bir şey yapamıyorlar, içeriden yıkmaya çalışıyorlar. Şimdiki gençler kendi ülkesini, İslamın ne olduğunu, şartlarını bilmiyor. Çok acı bir durumdayız. Allah sonumuzu hayır eylesin.

Eskiden bu kadar kolay boşanmalar yoktu. Şimdi bir aylık evli çiftler boşanıyorlar. Çünkü
sadakat bitmiş, sevgi bitmiş sonumuzu hiç iyi gömüyorum. Doğru yolu ne zaman buluruz
oda bir muamma.

Dilerim iyi günler yakındadır. Allah çoluk çocuğumuzu doğru yola getirsin içimiz yanmasın.