Herkesin hayatında bir sığınak ya da sığınmak istediği düşünceleri, mazeretleri, bahaneleri, olayları vardır. Hayatın, yüklediği yaşam mücadelesinde insanın kendisince anlam bulduğu sığınakları vardır; inancı, düşüncesi, evi, arabası, sevgilisi, annesi, dostu gibi...

İnsanın aklının, duygularının, kalbinin kendisine yön verdiği hayattan yaşamak istediği sığınaklar insana şekil veren anlamlardır. Kişiliklerimiz, hayat algılarımız ve düşüncülerimiz böyle şekillenir. Ne kadar da güzeldir sığınmak değil mi belki de sorunsuz yaşamaktır, yük olmaktır, en kolay olanıdır sığınmak…

Bir de bedelsiz sığınmalar vardır; çalışmadan, okumadan, araştırmadan, zorluk çekmeden koşulsuz sığınmalar!  kraldan çok kralcı olmak, sürüleşmek ya da kendince uyanık olmak. Ne olacak böyle gelmiş böyle gider mantığı? Sığınarak geçinmek bir yerlere… Belki de hep birilerine alet olmak değil midir?

Sahi aklımızdan sığınak olmak geçti mi? Evet sığınılmak ya da sığınak olmak; hayatta kimsenin olmadığı yerde "Ben varım" diyebilmek, hayatını bilerek ve isteyerek yaşamak. Hayatın her anında aldığı nefesin hesabını verebilmek, okumak, vicdanlı olmak, omuzlarında taşıdığı heybeyi doldurmak, doldurduğu heybeyi iyilikle yoğurup herkesle paylaşabilmektir sığınak olmak. Onurlu yaşamın mücadelesini vermektir, Rabbimizin kitabından alınan bilinçle dengeli ve sevdalarını yaşamaktır, var olmaktır.

Bütün olumsuzluklara rağmen daima sevgiyi paylaşmaktır, acı çekmektir, sabırlı olmaktır. Bir yetimin başını okşarken ondaki yoksunluğu hissedebilmektir, duygulu yaşamaktır, negatifleri pozitife çevirebilmektir, belki de evladı ölen anaların duygularını anlamaktır.

İnsanlığın derdini dert edinip hoşgörülü olmaktır, bencil yaşamamaktır,  kendisine ve çevresine anlam katmaktır. Sığınak olmak; topladığı sevgileri gül gibi saçmaktır, insanın kendi nefsiyle mücadele edip, Rabbine yakın olmasıdır. SIĞINAK