Süphan dağı gibi yüceyim deme
Zaman gelir etrafından yol geçer
Hava atıp türlü renge bürünme
Gün gelir güvendiklerin vaz geçer

Malım var mülküm var diye güvenme
Hayat böyle geçer diye sevinme
Boş yere ayağın vurup dövünme
Herkes ektiğini mutlaka biçer

Kulak ver kalbinin sesini dinle
Ömür böyle geçmez nefretle kinle
Vicdanını satma parayla pulla
Para el kiridir  elinden uçar

Yanından geçene selam vermezsin 
Sen kendinden başkasını sevmezsin
Bir gün gidip bir topluma girmezsin
Bu gidişle herkes yanından kaçar

Hep enginde yürü yüksekten uçma
Kadere boyun eğ kendinden geçme
Gururmuş kibirmiş nefretmiş saçma
Doğru dürüst insan olurmu naçar

Küçük görme yaratılan kulları
Tutup kaldır uzatılan elleri
Yanlız bülbül anlar gonca gülleri
Kıymetini bilmeyen yerlere saçar

Hakkı adaleti iyi bil söz et
Yalandan uzak dur doğrudan söz et
Fakirin yoksulun hakkını gözet
Yoksa gece uykuların şer saçar

Gönül kırmak kolay onarması zor
Bilmediğin işi bir bilene sor
Gördüğün rüyayı birde hayra yor
Yoksa elindeki fırsatta kaçar

Hiç baktınmı kuru dalda yaprağa 
Mevlam su yürütür dala budağa
Bir gün gelir gireceğiz toprağa
Münkür ile nekir sualler sorar

Ozan Cemal kaçma hakkın yolundan
Ne verirsen gelir kendi elinden
Nefsine uyupta çekme dilinden
O dil başımıza ne işler açar...