Çoktan unutmuştur dostun akraban
El gibi gezersin memleketinde
Ne selam verirler nede sorarlar
El gibi gezersin memleketinde

Akraba sandığın yılana döner
Tüm yaşadıkların yalana döner
Umudun tükenir ışığın söner
El gibi gezersin memleketinde

Malın mülkün varsa hemen el koyar
Eline düşersen canına kıyar
Niyetini bozmuş şeytana uyar
El gibi gezersin memleketinde

Yürüdüğün bile gözüne batar
Arkandan konuşur hep atar tutar
Bir alıcı bulsa senide satar
El gibi gezersin memleketinde

Karşılaştığında yüzüne güler
Fırsatını bulsa ortadan siler
Eline geçirse saçını yolar
El gibi gezersin memleketinde

Sahte gülücükler sahte bakışlar
Düştüğünü görse seni alkışlar
Bitmiş komşuluklar arkadaşlıklar
El gibi gezersin memleketinde

Noldu insanlığa noluyor bize
Herkes bir yol tutmuş gider sonsuza
Benim sitemim var vefasızlığa
El gibi gezersin memleketinde

Komşuları biz akraba sanardık
Bir sıkıntısında hemen koşardık
Bunca yıldan sonra şimdi el olduk
El gibi gezersin memleketinde

Eskiden ne güzel adetler vardı
Herkes birbirini arar sorardı
Bir lokma ekmeği beraber yerdi
El gibi gezersin memleketinde

Yılda bir kez gelip görmek yetmiyor
Gurbete gidenler geri gelmiyor
Çoluk çocuk dost akraba bilmiyor
El gibi gezersin memleketinde

Bir gün birileri hesap sorarlar
Tabi seni el yerine koyarlar
Hakları var hepimizi kınarlar
El gibi gezersin memleketinde

Cemalim hep yazdım bu gurbet neden
Ekmek kavgasıdır bizleri iten
Yalnız sebep budur gurbette tutan
El gibi gezersin memleketinde